"Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελλός απ' τα σημάδια σα σκυλί", λόγια του Διονύση Σαββόπουλου που παραμένουν επίκαιρα. Ο στίχος έρχεται στα χείλη αβίαστα τώρα που η πλατεία εκ-καθαρίστηκε. Κι έτσι όπως τον σκύλο τον διώχνουν από παντού, άνθρωποι πρόλαβαν να μετακινηθούν για να συγκεντρωθούν ξανά το ίδιο βράδυ. Ανθρωποι με προβλήματα που έχουν ανάγκη από υποστήριξη από τον Δήμο κι όχι από δίωξη. Το γεγονός πάντως παρουσίας ελάχιστου κόσμου βοήθησε μεν στο συμμάζεμα αλλά και την αποτροπή γενικευμένων αντιδράσεων
Δεν ήταν οι περιθωριακοί ο στόχος ήταν και αυτοί αλλά κυρίως ήταν και είναι οι διαδηλωτές και σε αυτούς τους τελευταίους χρεώνονται ανεκτικότητα και κάποια φάουλ ως προς την περιφρούρηση και φροντίδα της πλατείας, πάνω στα οποία στηρίχτηκαν όλα τα επιχειρήματα της δημοτικής αρχής για να σχεδιάσει, καλλιεργήσει μέσω των Media και στο τέλος χρησιμοποίησε για να υλοποιήσει το ύπουλο σχέδιό της. Καθαριότητα και αποκαλούμενοι "περιθωριακοί" ήταν το πρόσχημα. Παρ' όλα αυτά ένας σκύλος είναι δικαιωματικά σε θέση να μας σώσει από την "ερήμωση" της πλατείας. Κι αυτός ο σκύλος έκανε περισσότερα απ' όσα θα τολμούσε ο μέσος άνθρωπος που κινείται μεταξύ Μετρό και Μακντόναλντς. Για τον "Λουκάνικο" ομιλώ (φωτό) που σαν τέτοιος θα συνεχίσει να περιφέρεται στην πλατεία Συντάγματος και τους πέριξ δρόμους. Είναι μόνιμος κάτοικος πλατείας!
Αν είχα σπίτι δεν θα ήθελα ένα αντίσκηνο έξω από την πόρτα μου, έγραψε κάποιος αναγνώστης απευθυνόμενος σε εμένα, θέλοντας να επιβραβεύσει ανώνυμα τον δήμαρχο που συντάχθηκε με τις αστυνομικές αρχές για να φέρει σε πέρας την εκκένωση σκηνών, πανό και περιθωριακών στοιχείων παύλα ανέργων από την πλατεία Συντάγματος. Το θεώρημα του αναγνώστη αντιστρέφεται. Εάν έξω από το σπίτι μου είχε κατασκηνώσει ένας άνεργος θα του έδινα νερό και ψωμί και με τίποτα δεν θα ήθελα να τον ξυλοκοπήσει μία υπηρεσία είτε είναι δήμος είτε πυροσβεστική, είτε περαστικοί και καμπόσοι. Στο σπίτι μου μένουν άνεργοι, πρόσωπα συγγενικά. Στο υπόγειο έχουν νοικιάσει σπίτια (ο θεός να τα κάνει) άνεργοι και μετανάστες. Στις περισσότερες γειτονιές της πόλης αυτό συμβαίνει και δεν αποτελεί εξαίρεση η πολυκατοικία "μου". Όμως δεν προσφέρθηκα να τους διώξω, ούτε παραπονιέμαι, γιατί είναι ειρηνοποιοί, κι αν βάζουν τραγούδια της πατρίδας τους δεν ενίσταμαι. Μ' αρέσουν κάποια γιατί έχουν καϋμό και ταυτίζονται με μια ψυχοσύνθεση. Μία φίλη μου από την Γερμανία έμαθε ελληνικά ακούγοντας Θεοδωράκη κι αυτοί έτσι τα μαθαίνουν, λέγοντάς τους μια καλημέρα, λίγα λόγια όταν συναντιόμαστε αλλά κι απ' τα τραγούδια μας ή την τηλεόραση! Από το φωταγωγό ακούω μωρά να κλαίνε κι αυτό μ' αρέσει και μου δίνει χαρά γιατί μεγαλώνουν στη χώρα μας κι όχι σε κάποια εμπόλεμη ζώνη ή σε καθεστώς ομηρίας και ασιτίας. Λέμε ένα γεια με αυτούς τους "περιθωριακούς" γειτόνους μου κι έχω μάθει λέξεις στα περσικά και τα αλβανικά και δεν με ενδιαφέρει σε τι θεό πιστεύουν, δικαίωμά τους. Τώρα με τις ζέστες συναντιόμαστε πιο συχνά τα απογεύματα, όταν απομακρύνονται από τα θεμέλια για λίγη δροσιά. Μήπως ζω σε γκέτο τελικά και δεν το ξέρω;
Στο θέμα μας: Ο "Λουκάνικος" δεν φοβήθηκε ποτέ. Μπήκε μπροστά, γαύγιζε και έκανε πως δάγκωνε όσους καταπατούσαν στιγμές των άλλων. Το καταλάβαινε και αντιδρούσε. Δεν "μάσησε" τα λόγια του, δεν έφυγε ποτέ από την πλατεία. Βέβαια δεν είχε οικογένεια και υποχρεώσεις αλλά κάτι ήξερε. Το ΒΒC και οι εφημερίδες τον παρουσίασαν σαν ήρωα και θυμήθηκα 5-6 αδέσποτα σκυλιά του περιθωρίου από τα παλιά. Ο "Καραμανλής" κι ο "Ολαφ" θα μπορούσαν να είναι δύο με ίδια συμπεριφορά από μια άλλη πλατεία, την πλατεία Εξαρχείων, ο Ολαφ ήταν και λίγο χαρτόμουτρο αλλά αυτό θα πάρει πολύ συζήτηση. Η "Αεκάρα" με το κίτρινο κασκόλ τις Κυριακές στη Φιλαδέλφεια κι ο "Τζο" στο Α' νεκροταφείο που ακολουθούσε τον επικήδειο. Ωραία σκυλιά, ζωντανά της πόλης. Γιατί εδώ, αυτά έχουμε. Αν είχαμε πρόβατα το κέντρο θα 'ταν αλλιώς. Θα έτρωγαν όλο το χορτάρι μας! Κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν πρόβατα. Οπως και ιπποπόταμοι λίγα μέτρα πιο πέρα (σε ποιους αναφέρονται άραγε?) Ο λαός έχει καλό κριτήριο, αγνό. Κι οι άνθρωποι φτιάχνουν σύγχρονους θρύλους με την παρατηρητικότητά τους.
"Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που 'χε κάτι" στα πανό διαμαρτυρίας για να υπενθυμίζουν αυτά που ζητάνε οι άνθρωποι. Δεν μπορεί, με τόσα πανό και επιγραφές όλο και κάτι θα έβρισκες να συμφωνήσεις και δεν μπορεί να συμφωνείς με όλα, αυτό είναι σωστό. Αλλά όταν κατεβαίνει ένα πανό κατεβαίνει μία ιδέα. Ο ρόλος του Δήμου είναι να κατεβάζει ιδέες στο όνομα της καθαριότητας? Και τι ιδέες εκπροσωπούνται με το ξήλωμα αυτών των ιδεών; Ακραίες! Αλλά μόνο εκεί στο Σύνταγμα είναι βρώμικα? Μην τρελλαθούμε! Γνωστός ραδιοφωνικός σταθμός πρόσφατα έκανε καμπάνια καθαρισμού βάζοντας μία τρελλή (την Γκύζα) να ουρλιάζει ότι "λεφτά δεν υπάρχουν" κι αφού δεν υπάρχουν παρακινούσε να καθαρίζουμε μόνοι μας τις γειτονιές μας και τις πλατείες μας. Από εκεί άρχισε αυτή η μανία με την καθαριότητα, δεν γνωρίζω εάν ο συγκεκριμένος σταθμός και ο Δήμος μαζί με την κυβέρνηση ήταν συνεννοημένοι, δεν έχω στοιχεία, αλλά οπωσδήποτε μία αλληλουχία υπάρχει, ένα κλίμα φτιάχτηκε.
Λεφτά υπάρχουν, είκοσι φορτηγά βρέθηκαν χαράματα στο Σύνταγμα και δεκάδες υπάλληλοι καθαριότητας μαζί με πολλούς αστυνομικούς και εισαγγελείς αφού εκεί είναι η βιτρίνα μας, το πρόσωπο της πόλης. Είδες εσύ άγνωστε αναγνώστη, ποτέ στις γειτονιές , αυτές με τα υπόγεια διαμερίσματα-αποθήκες ψυχών, τέτοιο ζήλο? Στην Κυψέλη και το Αττικό άλσος πάνε εθελοντές που παρακινούνται από ύποπτες αναγγελίες και υποκαθιστούν μια χαρά τις υπηρεσίες του δήμου... Τι θλίψη....
Παρακαλώ αναζητήστε τον Λουκάνικο στο διαδύκτιο, είναι χάρμα! Δεν θα χάσετε!
No comments:
Post a Comment