Η αρχή έγινε στις αρχές του 2011 όταν οι φωνές και τα μηνύματα από τις διαμαρτυρίες των φοιτητών των Βρεττανικών ιδρυμάτων ακούστηκαν σε όλο τον κόσμο αλλά δεν φαίνεται να διαβάστηκαν από την υπερσυντηρητική κυβέρνηση του Διχοτομημένου Βασιλείου (sic). Η νεολαία ξαναβρέθηκε στους δρόμους γιατί η πανάκριβη ιδιωτική εκπαίδευση δεν εξασφαλίζει απαραίτητα δουλειά μέσα στα επόμενα 10 χρόνια από την αποφοίτησή σου με την ανεργία να σπάει όλα τα ρεκόρ... Και αν έχεις επιλέξει να μην σπουδάσεις λόγω πενιχρών οικονομικών δυνατοτήτων τότε με σιγουριά θα βρεθείς στο δρόμο της ανεργίας και της παρανομίας ενδεχομένως με την πέτρα σαν άσσο στο μανίκι.
Αν υπάρχει άλλος τρόπος διαλόγου εκτός από την σύγκρουση με το κατεστημένο να μου τον προτείνετε. Μία φλεγματική κυβέρνηση φροντίζει να κλείνει όλες τις τυχόν ανοιχτές πόρτες του διαλόγου, όπως κι εδώ, όπως και σε όλες τις αστικές δημοκρατίες του κόσμου, όχι τυχαία λοιπόν αφού έχουν εκ των προτέρων αποφασίσει να χαρακτηρίζουν τρομοκρατικές τις διαμαρτυρίες και τρομοκράτες τους διαδηλωτές, με το φάντασμα του εσωτερικού εχθρού να πλανάται πάλι πάνω από τα ξεροκέφαλά τους.
To προφητικό άλμπουμ των Clash είναι κατά το περιοδικό Rolling Stone, ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας του 1980. Οι πολιτικοποιημένοι στίχοι των The Clash, οι μουσικοί πειραματισμοί και ο επαναστατικός χαρακτήρας τους πέτυχαν, σε ιδιαίτερο βαθμό, μια μεγάλη επίδραση στο ροκ και στο alternative rock.
Στο Λονδίνο των 2500 καμερών ακριβείας και των εκατοντάδων ακόμα στις μεγάλες πόλεις της "αυτοκρατορίας" (Μπέρμιγχαμ, Λίβερπουλ κ.α.) έγιναν φέτος οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της εικοσαετίας και σε αυτές δεν πήραν μέρος κουκουλοφόροι όπως θέλουν να μας πείσουν αλλά εκατομμύρια άνθρωποι, νέοι κυρίως που πλήττονται από την ακρίβεια και την ανεργία που φέτος σπάει όλα τα κοντέρ. Αυτό το εύρημα με τη βία των αποκαλούμενων κουκουλοφόρων είναι ύπουλη τακτική των media και εξάγεται και σε άλλες χώρες, από εκεί ξεκίνησε (βλ. ΙΡΑ) και είναι η επίσημη προπαγάνδα τηλεοπτικών πλάνων είτε είσαι στην Ελλάδα είτε στην Αγγλία είτε στον Παναμά όπου ο πρόεδρος πληροφορούμαι από το Press-gr είναι ένα ανδρείκελο των Αμερικανών (δικό μου), ελληνικής καταγωγής (του blog). Ποιον κοροίδεύουν;
Οι κάμερες όπως είναι αυτονόητο έπαψαν να λειτουργούν εδώ και καιρό για την ρύθμιση του κυκλοφοριακού. Κυβερνήσεις με μπλε και πράσινους Κοκκούς τις χρησιμοποιούν για να καταδιώκουν ...τρομοκράτες, τον ίδιο τους τον λαό δηλαδή, που βγαίνει πλέον μαζικά στους δρόμους παρά τον εκφοβισμό και τις συλλήψεις. Πόσο τρομοκράτες είναι αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται και στις φωτογραφίες των σημερινών ταμπλόϊντ. Κρατάνε γάλατα, ρούχα, είδη διατροφής κυρίως και παπούτσια, αυτά κλέβουν από τις σπασμένες βιτρίνες, υπάρχουν βέβαια κι οι εξαιρέσεις ανάμεσά τους αφού "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Αυτοί είναι οι καταζητούμενοι, κατά τις ίδιες τις εφημερίδες.
Η εξαθλίωση των σαλταδόρων έχει φτάσει σε οριακό σημείο κι αντί να ανοίξουν τα μάτια τους οι βρετανικές εφημερίδες στις οποίες αναφέρομαι παίζουν το βρώμικο ρόλο του δήμιου (αυτόν που γνωρίσαμε επί γερμανικής κατοχής) δείχνοντας υπόπτους, δηλαδή βλέπουν όντως τη φωτιά και χάνουν το σπίρτο! Αυτό που η εκάστοτε εξουσία πυροδοτεί τη βία, τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό προσπαθώντας να εξασφαλίσει κέρδη για τους προνομιούχους και τώρα τελευταία...για τον τουρισμό, που τον επικαλούνται σκόπιμα και υποκριτικά. Τι είναι η Madison Square, Ημεροβίγλι; Ε, μην τρελλαθούμε!
Στην Αγγλία γεννήθηκε το καλλιτεχνικό κίνημα Punk, ένα δυνατό ρεύμα που αμφισβήτησε έντονα βασιλείς και φαρισαίους. Ήταν η εποχή που η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και το επιτελείο της εφάρμοζε με σιδερένια πυγμή την πιο αντιδραστική κοινωνική πολιτική και παράλληλα ξεκινούσε πόλεμο στα νησιά Φόκλαντ με πατριωτικό παραπλανητικό πρόσχημα. Οι αληθινοί τρομοκράτες και πολεμοκάπηλοι, εκείνοι που σκέφτηκαν και εφάρμοσαν τον πόλεμο, με κορυφή την ίδια τη Θάτσερ, δεν χαρακτηρίστηκαν ποτέ δολοφόνοι ή εγκληματίες πολέμου και απολαμβάνουν ακόμα τα προνόμιά τους. Τέτοια είναι η Βρετανική Κοινοπολιτεία αν θέλεις να γνωρίζεις αναγνώστη. Τέτοια είναι και η νεολαία της όμως που αντιδρά όπως τότε γράφοντας μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες και που θα συνεχίσει να επηρεάζει και να εμπνέει όλο και περισσότερο τη μουσική και τις άλλες Τέχνες, με τον κύνδυνο πάντα της ενσωμάτωσης.
Είναι τόσο μεγάλο το μένος της άρχουσας τάξης ενάντια στον λαό που επιστρατεύουν μάνικες πίεσης και εκτόξευσης νερού. Αυτό το εργαλείο αφού σου σπάσει μερικά πλευρά, σε ακινητοποιεί κι αν δεν σε στείλει αδιάβαστο από τυχόν πνιγμό σε πετάει πολλά μέτρα πιο πέρα όπως σχηματικά συμβαίνει όταν ο Δήμος καθαρίζει κεντρικές πλατείες από σκουπίδια και γόπες. Να θυμηθώ να ρωτήσω τις πηγές μου εάν το νερό πίνεται ή είναι από πηγάδι! Σήμερα, μία μέρα μετά το τετραήμερο επεισοδίων η κατάσταση στο κέντρο του Λονδίνου είναι αποκαρδιωτική με τις αρχές ασφαλείας να ευθύνονται από την άλλη για 2 νεκρούς νέους, απόκληρους της πολιτικής που περιληπτικά σάς ανέφερα πιο πάνω. Γι αυτούς τους νέους διαδηλωτές - σαλταδόρους, ήρωες του Κίπλινγκ δεν γνωρίζουμε στοιχεία και ό,τι γράφτηκε σχετικά είναι στα ψιλά γράμματα των τελευταίων σελίδων των απαράδεκτων κουτσουμπολίστικων ή σοβαροφανών εφημερίδων της Oxford Street.
Επίλογος: Παλιά με τους χούλιγκαν ξέραμε ότι μπορεί να τα κάνουν όλα λαμπόγυαλο σε ένα μαγαζί από το μεθύσι τους ή τη λύπη τους επειδή έχασε η ομάδα αλλά θα άφηναν λεφτά για τις μπύρες που ήπιαν και θα πλήρωναν και τις ζημιές. Το αναφέρω μεταφορικά γιατί σήμερα οι βρεττανοί χούλιγκαν είναι οι φτωχότεροι χούλιγκαν του κόσμου!
- Όπως τα λες, με διέκοψε ο Ράϊαν που δουλεύει σερβιτόρος στην ταβέρνα της Ποπάρας στην Μερικιά Λέρου όπου τον συνάντησα. Οι παλιοί χούλιγκαν δεν πηγαίνουν πλέον στο γήπεδο, κατακλύζουν τις γειτονικές του γηπέδου παμπ, τους στοιχίζει λιγότερο από τα εισιτήρια του αγώνα!...έμεινα με το ανοιχτό στόμα! Ο ίδιος δήλωσε οπαδός της Αρσεναλ και τα καλοκαίρια εργάζεται σε παραθεριστικά εστιατόρια της Μεσογείου για να έχει εξασφαλισμένο το μεσημεριανό του φαγητό, όπως περίπου κάνουν οι δικοί μας ντελιβεράδες.
- Όπου γης, πατρίς! του απάντησα, το κατάλαβε χωρίς να μεταφράσω, από το φιλικό χτύπημα στην πλάτη...
Σε όλους αυτούς λοιπόν αφιερώνεται η σημερινή λίστα τραγουδιών από την δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, που επέλεξα να σάς προτείνω:
Clash - London Calling
The Jam - Going Underground
Sex Pistols - Anarchy In The UK
Circle Jerks - Wild in the Streets
Dead Kennedys - I Fought the Law
The Specials - Gangsters
The Beatles - Revolution
Rolling Stones - Street fighting Man
Muse - Resistance
Sinead O'Connor - Streets of London
No comments:
Post a Comment