Οι περισσότεροι από εμάς σκέφτονται αυτό τον καιρό πώς θα καταφέρουν να φύγουν από το καμίνι του κ. Καμίνη, υπάρχουν όμως κάποιοι άλλοι που θα βγάλουν τον Αύγουστο σαν να έχουν σ"τα δυο τους μάτια κάρβουνα αναμμένα" κατά πως τραγουδούσε ο Νίκος Παπάζογλου σε στίχους και μουσική του, σε ένα από τα πιο περήφανα ελληνικά τραγούδια. Κι αυτοί οι άλλοι δεν είναι άλλοι παρά τα αποκαλούμενα και "παιδιά του λαού", οι φαντάροι...
Παιδιά παντός καιρού, με τα οποία κάποιοι παραστρατιωτικοί επιμένουν να παίζουν λέγοντας ότι "στο στρατό γίνεσαι άντρας" ενώ στην πραγματικότητα απλά κάνεις κάποιες φιλίες και αποκομίζεις διαφορετικές εμπειρίες άλλοτε ευχάριστες και χρήσιμες, άλλοτε δυσάρεστες και ακραίες. Εκεί, ανάλογα του χαρακτήρος σου και αν είσαι και λίγο τύπος φοβικός θα γίνεις ευθυνόφοβος, θα αναζητάς τρόπους "να τη βγάζεις καθαρή" και θα γνωρίσεις τη λαμογιά του αράζειν μετά βεβαιότητας, πράγματα που σε μαθαίνουν πώς να γίνεσαι ανταγωνιστικός και να επιβιώνεις εις βάρος των υπολοίπων. Η θητεία σου αφήνει κάποια σημάδια, όπως και να το κάνουμε. Κάποιοι, πιο ...αποφασισμένοι παρ' όλα αυτά το κάνουν δουλειά γιατί εξίσου απλά ο στρατός σου παρέχει μία επαγγελματική σιγουριά. Αυτός ο τελευταίος συλλογισμός με βοηθά να συμπεραίνω ότι το λειτούργημα του στρατιώτη εξελίσσεται σε μισθοφόρο στρατιώτη σκόπιμα και δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός "μισθοφορικός στρατός" αφού ουκ ολίγες φορές παιδιά του τόπου μας προσφέρθηκαν ως σφαγεία στην ποδιά του ΝΑΤΟ με το πρόσχημα συμβατικών υποχρεώσεων ή ως όχημα που παρέχει στη χώρα μας μία αόρατη ευνοϊκή μεταχείρηση από τις σύμμαχες υπερδυνάμεις (στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, σε ασκήσεις της βορειοατλαντικής συμμαχίας και αλλού). Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ελληνικά, τύποις "εθελοντικά"- μισθοφορικά Σώματα δεν είχαν ουσιαστικό ρόλο, δεν είχαν ανθρωπιστικό σκοπό, έπαιρναν εντολές απ' έξω και τα οφέλη της παρουσίας τους ακόμα διερευνώνται ενώ τα πορίσματά τους αναμένονται μάταια.
Πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά μου λένε πως ο μήνας αυτός θα είναι χειρότερος απ' ότι τον περίμεναν ακόμα και οι ίδιοι οι στρατευμένοι και απ' όσο μπορώ να θυμάμαι κι εγώ από τα χρόνια μου στο πεζικό (τέλος δεκαετίας '80 με 21 μήνες θητεία χωρίς φυλακή) ο Αύγουστος είχε πολλά προβλήματα εάν σε έβρισκε εντός στρατοπέδου. Οι πηγές είναι ασφαλείς, είναι οι ίδιοι οι στρατευμένοι κι αν έχετε κάποιον στο περιβάλλον σας μπορεί να το επιβεβαιώσει. Επανέρχομαι στην επόμενη παράγραφο.
Εκείνα τα χρόνια λοιπόν που υπηρέτησα την μαμά πατρίδα (sic) ένα τραγούδι γυρόφερνε το φάντασμά του σε κάθε ανυποψίαστο στρατιώτη, με τον τίτλο "You' re in the army now" ένα τραγούδι που πρωτοακούστηκε από τους αδερφούς Bolland και έγινε γνωστότερο από τους Status Quo που ακόμα ήταν στις δόξες τους. Αποτέλεσμα της απήχησης αυτού του άσματος ήταν να γίνει άτυπος ύμνος κάθε πορωμένης στρατιωτικής επίθεσης είτε αυτή γινόταν σε εμπόλεμη ζώνη, είτε εναντίον αμάχων. Στο Ιράκ γνώρισε μεγάλες δόξες κι έγινε κάτι σαν ιδέα, όπως περίπου συμβαίνει οδυνηρά για τον πρωταγωνιστή της ταινίας "Κουρδιστό πορτοκάλι" σε ένα άλλο επίπεδο, δείτε την ταινία.
Κατά την στρατιωτική ηθική πρέπει να "πήξεις" και "ο στρατός δεν είναι παίξε-γέλασε" αλλά γέλασα αφάνταστα όταν κάποιος πιτσιρικάς στη Λήμνο συμπλήρωνε με σπρέϋ έξω από στρατόπεδο "ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ"...Διονυσίου!
Πληροφορίες αναφέρουν λοιπόν ότι οι έφεδροι στρατιώτες και υπαξιωματικοί αυτό τον μήνα θα κουβαλήσουν στην πλάτη τους το σύνολο των υπηρεσιών των μονάδων τους αλλά και των κέντρων εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να κόβονται άδειες και να διπλασιάζονται βάρδιες. Γνωρίζω ότι και τα προηγούμενα χρόνια αυτό ήταν ένα στίγμα αφού όσον αφορά τις άδειες το πρόγραμμα δεν κυλούσε ποτέ αρμονικά λες και τον Αύγουστο ο στρατός μειώνεται αριθμητικά! Το πρόβλημα πηγαίνει και πέρα από αυτό αφού με την κακή διάταξη δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων και των κενών - λόγω περικοπών - στρατοπέδων, ευνοούνται κάποιες μονάδες των αστικών κέντρων και "φορτώνονται" σε υπηρεσία οι της περιφέρειας και των συνόρων. Τα μηνύματα και οι δίκαιες φωνές περί αδικίας είναι πολλές και αν χρειαστεί θα επανέλθω πάρ΄αυτα.
Στην άλλη πλευρά, η κατάσταση με τον πόλεμο και τον στρατό εμπνέει διαχρονικά διεθνείς καλλιτέχνες (το πρόβλημα αλλού είναι όντως μεγαλύτερο) να μιλήσουν με αντιμιλιταριστική διάθεση. Παραθέτω ένα μικρό play list με τραγούδια που μπορεί να σάς φανερώσουν κάτι βαθιά κρυμμένο μέσα σας. Ακούστε δέκα από αυτά για αρχή:
- John Lennon, Imagine
- Αnti Nowhere League, Anti war song
- Edwin Starr, War (What Is It Good For?)
- The Cranberries, Zombie
- KE, Strange World
- Iron Maiden, Run To The Hills
- Union Jack Boxes, Damn Vandals
- John Lennon, Give Peace a Chance
- The Clash, Death or Glory
- Pearl Jam, Anti-war song
Καλό μήνα!
ΥΓ. Είδα συμπτωματικά στην σειρά "Extreme makeover" το χτίσιμο μίας νέας οικίας για τον παράλυτο-από τον πόλεμο στο Ιράκ- πεζοναύτη του αμερικανικού στρατού, πατέρα τεσσάρων παιδιών και συγκινήθηκα παρ' όλη την πατριωτική υπερβολή. Κι αν εκεί μένεις χωρίς άκρα γιατί πολέμησες 30000 μίλια μακριά από την εστία σου εδώ ελπίζουμε να μην έχουμε κάποια αυτοκτονία λόγω επαναληπτικής εκδικητικότητας (στην στρατιωτική γλώσσα λέγεται και "χώσιμο").
No comments:
Post a Comment