Πρωτοβάθμια μουσική εκπαίδευση...και επαγγελματική αποκατάσταση...νηπίων!

by Tee Menem

Σύμφωνα με έγγραφο του Υπ. Παιδείας (ΔΒΜ&Θ), το μάθημα της Μουσικής (και άλλων καλλιτεχνικών μαθημάτων) αποβλέπει στην καλλιέργεια της προσωπικότητας των μαθητών μέσα από σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις και φυσικά με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών. Ο εξοπλισμός μάλιστα που προβλέπεται για την αίθουσα της Μουσικής από το ΥπΔΒΜ&Θ περιλαμβάνει:  CD player με καλή ποιότητα ήχου,• Μουσικά CDs και DVDs, Τηλεόραση και DVD player, Υπολογιστή για την αξιοποίηση των εκπαιδευτικών λογισμικών καθώς και μουσικά όργανα ποικίλα και ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών, όπως ταμπουρίνα, ξυλάκια (κλάβες), σείστρα, μαράκες, κουδουνάκια, ξύστρες, τρίγωνα, μεταλλόφωνα (γκλόκενσπιλ), ξυλόφωνα κ.τ.λ. Τα είδε κανείς? Σε όλα τα σχολεία?

 Τα αποτελέσματα έρευνας δείχνουν ότι μεγάλος αριθμός ταλαντούχων μουσικά μαθητών δεν αξιοποιούν το ταλέντο τους, κυρίως λόγω της επικρατούσας αντίληψης για το μάθημα της Μουσικής. Η κοινωνία έμμεσα ή άμεσα αποτρέπει τα παιδιά από τη μουσική εκπαίδευση, θεωρώντας ότι με τη μουσική δε θα μπορέσουν να αποκτήσουν ένα «σίγουρο» επάγγελμα. Έτσι, σε συνδυασμό με το λανθασμένο καθεστώς των εισαγωγικών εξετάσεων για το πανεπιστήμιο, τα παιδιά εγκαταλείπουν την ενασχόλησή τους με τη μουσική, μόνο και μόνο για να πάνε στο φροντιστήριο και να προετοιμαστούν για κάποια σχολή που δυστυχώς δεν είναι πάντα της αρεσκείας τους. Η μουσική έχει παιδαγωγικές και θεραπευτικές ιδιότητες (βλ. απόψεις Πλάτωνα και άλλων φιλοσόφων) και συντελεί στην ανάπτυξη δεξιοτήτων που ευνοούν κι όλα τα υπόλοιπα διδακτικά αντικείμενα.

Πολλοί δάσκαλοι αναζητούν τρόπους και με τους οποίους θα μπορέσουν μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό σύστημα να δώσουν στα καλλιτεχνικά μαθήματα το ρόλο και την αξία που τους αναλογεί. Κι εκεί προκύπτουν κάποια προβλήματα. Παιδί οικογενειακής φίλης πέρασε από ακρόαση δασκάλου δημοτικού ο οποίος όταν συγκροτούσε την χορωδία του σχολείου της την έκρινε ....όπως στα ριάλιτυ της TV, και φυσικά το κλάμα πήγε σύννεφο. Τις προάλλες είδα στην κρατική TV μητέρα τριδύμων να επαίρεται που αν και δασκάλα μουσικής η ίδια ώθησε τα παιδιά της στην ...συγχρονισμένη κολύμβηση (αφού στη μουσική δεν ήταν προφανώς η ίδια, αν και δασκάλα, σε θέση να τις οδηγήσει σε κάποιο υψηλό στόχο, ικανό να τις αποκαταστήσει και επαγγελματικά, ενώ από με τον πρωταθλητισμό ενδεχομένως να περάσουν χωρίς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο - μα αυτό δεν θέλει ο κάθε γονιός για το παιδί του (?) θα πείτε). Παιδιά που διαφημίζονται για πρωτιές στην διαδικασία εισόδου στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα έβαλαν σε β΄μοίρα τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες, τη βόλτα, τις παραστάσεις ακόμα και την ακρόαση μουσικής στο σπίτι (!) κατά δήλωσή τους, προκειμένου να πρωτεύσουν (το επάγγελμα του δικηγόρου δεν έχει κορεστεί ακόμα?), με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Έτσι, η καλλιτεχνική παιδεία πάει -μόνη της- "περίπατο". Άρα να υποθέσω κι από την δική μου εμπειρία (ως μέλος σχολικής χορωδίας και μπάντας σχολικών εκδηλώσεων) ότι η μουσική και οι άλλες τέχνες στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση - οι ενδείξεις είναι αρκετές, δεν χρειάζονται αποδείξεις- είναι διακοσμητική διαδικασία, παρένθεση που εγκλωβίζεται στους τέσσερεις τοίχους ενός μουσικού λυκείου το πολύ ή στον ηρωϊσμό κάποιων συλλόγων γονέων, και μόνο για όσους είναι σε θέση να εισαχθούν αργότερα σε αυτό, για όσους ...προλάβουν ή κληρωθούν για την ακρίβεια. Εξ'ου και το φαινόμενο των τραγουδιστών που στις μέρες μας ανθεί (όλα εξηγούνται βλέπετε) αφού ο πραγματικός μουσικός παραμένει στη σκιά της φοβικής φόρμουλας της εποχής μας (θα το συζητήσουμε κι αυτό κάποια στιγμή). Τι του μένει να κάνει? Να διαλέξει κάτω από πανικό: Γιατρός ή μουσικός σε μεζεδοπωλείο? Εκτός αν τώρα που μεγάλωσες οφείλεις να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου! Γίνε dj! Ακου μουσική! Μπες σε μια ομάδα, μία καλλιτεχνική συλλογικότητα! Αποφάσισε σήμερα, έστω και τώρα να ασχοληθείς δημιουργικά, αν "σε παίρνει", να κάνεις καλλιτεχνικά μαθήματα από απωθυμένο... ή κι από αγάπη για αυτά. Εκεί σε θέλω...! Στην ελευθερία της τελικής επιλογής!