Του Tee Menem
Κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου γιορτάζεται η μουσική
Γιατί δεν αφορά μετά από τόσα χρόνια όλη την κοινωνία? Η αληθινή τέχνη δεν αφορά ολόκληρη την κοινωνία, θα υποθέσει κάποιος, γιατί δεν μπορούν να την αντιληφθούν όλοι ως τέτοια, μάλλον ως μουσική εμπειρία, στην καλύτερη περίπτωση.
Μα είναι προτιμότερο από τις πανάκριβες εκδηλώσεις των διοργανωτών συναυλιών μου επεσήμανε η Μαρία που εκείνη την στιγμή βύζαινε ως αληθινή μανα το νεογέννητο μωρό της. Ναι αλλά είναι μία φορά το χρόνο αποκρίθηκα, κάτι σαν Ολυμπιακούς αγώνες, με συχνότερη ένταση...! Υπερβάλεις τώρα, μου είπε και ακούστηκε να έχει δίκιο ...για την υπερβολή μου.
Μα αν η μουσική αυτή είχε κάποια σχέση με τον κόσμο θα ήταν στην πλατεία Συντάγματος, πρόσθεσε ο ψιλοζαλισμένος από τις μεσημεριανές ρακές φίλος μου George που πηγαινοέρχεται στο "μέγαρο της ελπίδας", μέρα παρά μέρα. Παλιά γινόταν εκεί, τώρα που έχει "αγανακτισμένους (λαό δηλαδή) δεν πατάει το πόδι της. Αυτό δεν το έχουν σκεφτεί, αποκρίθηκα, για να ξεμπερδέψω μαζί του.
Τα γεγονότα μάς ξεπερνούν κι οι γιορτές χάνουν την επαφή με τον κόσμο ειδικά όταν αποκαλύπτεται πόσο τους αφορά...γίνονται σκέτα εγκαφαλογραφήματα με λίγα ή καθόλου ντεσιμπέλ, ανθρώπων που το έχουν σαν δεύτερη δουλειά ή ατόμων που ασχολούνται όλο το χρόνο με αυτό κι έτσι γεννιέται ένας ακόμα θεσμός. Δύσκαμπτος για την ακρίβεια, αφού πρέπει να γίνεται μόνον τότε. Κι όταν συμβαίνει αυτό, ενσωματώνεται στο δυνατότερο, χάσκει ως ηλιοβασιλέματα αναλόγως από ποια πλευρά το βλέπεις, ειδικά όταν σ' εχουν με το κεφάλι κάτω..
Καλή διασκέδαση, δεν θα μου λείψει...εκτός εάν περνάω απ' εκεί κοντά.
Κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου γιορτάζεται η μουσική
...αυτό δεν γνωρίζω ποιανού ιδέα ήταν.Προφανώς όμως ο τύπος που το σκέφτηκε ήξερε πολύ καλά πώς ό,τι γίνεται παγκόσμια ή έστω "ευρωπαϊκή" ημέρα (της μουσικής εν προκειμένω) καταλήγει αργά - αργά, σιγά-σιγά στο ψυγείο, στο ίδρυμα και το μουσείο. Αυτό θα ζήσουμε και φέτος...το τελευταίο της σκίρτημα, κι αυτό μπορούμε να το θαυμάσουμε μόνο ...δωρεάν, πίσω από μία κρυστάλλινη γυάλα. Η γυάλα αυτή εμπεριεχει μουσικούς, μερικές φορές προικισμένους καλλιτέχνες, εξαιρετικές ή πρωτόγνωρες αισθήσεις και εφήμερες εγκαταστάσεις...Εμείς μένουμε απ' έξω...παρατηρητές, δεν αγγίζει. Να το διαδώσουμε όσο γίνεται, όμως επιτρέψτε εδώ τις απορίες.
Γιατί δεν αφορά μετά από τόσα χρόνια όλη την κοινωνία? Η αληθινή τέχνη δεν αφορά ολόκληρη την κοινωνία, θα υποθέσει κάποιος, γιατί δεν μπορούν να την αντιληφθούν όλοι ως τέτοια, μάλλον ως μουσική εμπειρία, στην καλύτερη περίπτωση.
Μα είναι προτιμότερο από τις πανάκριβες εκδηλώσεις των διοργανωτών συναυλιών μου επεσήμανε η Μαρία που εκείνη την στιγμή βύζαινε ως αληθινή μανα το νεογέννητο μωρό της. Ναι αλλά είναι μία φορά το χρόνο αποκρίθηκα, κάτι σαν Ολυμπιακούς αγώνες, με συχνότερη ένταση...! Υπερβάλεις τώρα, μου είπε και ακούστηκε να έχει δίκιο ...για την υπερβολή μου.
Μα αν η μουσική αυτή είχε κάποια σχέση με τον κόσμο θα ήταν στην πλατεία Συντάγματος, πρόσθεσε ο ψιλοζαλισμένος από τις μεσημεριανές ρακές φίλος μου George που πηγαινοέρχεται στο "μέγαρο της ελπίδας", μέρα παρά μέρα. Παλιά γινόταν εκεί, τώρα που έχει "αγανακτισμένους (λαό δηλαδή) δεν πατάει το πόδι της. Αυτό δεν το έχουν σκεφτεί, αποκρίθηκα, για να ξεμπερδέψω μαζί του.
Τα γεγονότα μάς ξεπερνούν κι οι γιορτές χάνουν την επαφή με τον κόσμο ειδικά όταν αποκαλύπτεται πόσο τους αφορά...γίνονται σκέτα εγκαφαλογραφήματα με λίγα ή καθόλου ντεσιμπέλ, ανθρώπων που το έχουν σαν δεύτερη δουλειά ή ατόμων που ασχολούνται όλο το χρόνο με αυτό κι έτσι γεννιέται ένας ακόμα θεσμός. Δύσκαμπτος για την ακρίβεια, αφού πρέπει να γίνεται μόνον τότε. Κι όταν συμβαίνει αυτό, ενσωματώνεται στο δυνατότερο, χάσκει ως ηλιοβασιλέματα αναλόγως από ποια πλευρά το βλέπεις, ειδικά όταν σ' εχουν με το κεφάλι κάτω..
3 σουβλάκια, 2 μπύρες και μια πατάτες 18,50€ δώσαμε στην σερβιτόρα έξω από το Fringe Festival, άσχετο Αντώνη
Καλή διασκέδαση, δεν θα μου λείψει...εκτός εάν περνάω απ' εκεί κοντά.
No comments:
Post a Comment